Nederlanders werken met Ecotrackers

Wednesday, December 06, 2006

Marjolein in Agua Blanca







Na een lange nacht stappen Veerle, Andy en ik donderdagmorgen om zeven uur uit de bus in Puerto Lopez. Even ontbijten en een korte wandeling over het strand voordat we achterin de jeep naar Agua Blanca gebracht worden. Een grote groep vissers heeft zich op het strand verzameld. Een behoorlijke zwaardvis wordt uit het water gesleept en vervolgens met een flink kapmes ontleed. Twintig jongens staan op een bootje te dringen, maar er lijkt niks te gebeuren. Een aantal heren nuttigt een -hoe kon het anders?- visontbijt.
Agua Blanca ligt in het hart van het nationale park Machalilla. Veerle en ik worden ondergebracht bij een gezin dat bestaat uit vader, moeder en hun vierjarige
zoontje Jandy, die hun bed voor drie nachten aan ons afstaan, een beetje ongemakkelijk... Onder het huis, dat op palen staat en Jandy de gelegenheid biedt zo vanaf de veranda naar beneden te plassen, woont de voedselvoorraad: een stelletje zwijnen, een paar kippen en een schorre, kaalgeplukte haan. Stromend water ontbreekt, maar we hebben wel een ´wc´, een houten hokje achter het huis. Omdat het bouwwerk met name ´s nachts het domein is van strontvliegen en kakkerlakken plassen we avontuurlijk achter een struikje. Het back-to-basic-gevoel went snel en we genieten vier dagen van Mariuxi´s kookkunsten.
Agua Blanca trekt toeristen met haar archeologische bezienswaardigheden (typische Manteño-urnen en -zetels en wat kleinere gebruiksvoorwerpen uit de precolumbiaanse tijd zijn bewaard gebleven) en met haar heilzame laguna, een rustig meertje in een prachtige omgeving. Na twee baden ruik je de geur van rotte eieren, geproduceerd door bepaalde mineralen in het water, lang niet zo sterk meer. Als we totaal ontspannen in het water liggen, komt er ineens een flinke straal water naar beneden gevolgd door een plons: bovenin de boom zit een leguaan die het meer als wc gebruikt.
Andy vertrekt dezelfde avond weer naar Quito, Veerle en ik hebben een bijeenkomst met het bestuur om informatie te verzamelen voor het schrijven van een destination analysis. We praten over de organisatie van de gemeenschap, over economische activiteiten, over ontbrekende hulpmiddelen, eventuele problemen die de verdere ontwikkeling van ecotoeristische projecten kunnen belemmeren en de mogelijkheden voor het maken van daguitstapjes vanuit Agua Blanca. De vice-voorzitter heeft een vlotte babbel, de rest hangt er een beetje verveeld bij, maar blijkt wel bereid de volgende avond nog eens om de tafel te gaan zitten. Omdat ook de aanwezige gidsen ons veel over de geschiedenis en cultuur van de gemeenschap weten te vertellen en het niet lastig is met de bewoners een praatje aan te knopen, hebben we de benodigde informatie snel verzameld.
We hebben helaas niet genoeg geld (en tijd) om meerdere tours in en rondom het park te maken, dus selecteren een mountainbike-/wandeltour langs de kust om toch wat meer van de omgeving te zien. Het wordt een pittige zondagochtend, een uurtje spinnen in het sportcentrum is er niets bij. Het is warm, de luchtvochtigheidsgraad is erg hoog en het voertuig dat in Agua Blanca een mountainbike genoemd wordt is niet makkelijk in gebruik: twee versnellingen, dwz heel zwaar of heel licht trappen, en een onverstelbaar zadel (hoewel bij Veerle wel levensgevaarlijk op-en-neer-wiebelend) dus de knietjes boven het stuur uit. Helaas kan de geplande tocht niet doorgaan: de parkopzichter kan ons niet tot het kustgedeelte van het park toelaten omdat de mondelinge toestemming van de baas het park te mogen betreden een schriftelijke had moeten zijn en de goede man net vandaag een dagje op stap is. Dan maar richting een andere baai, over de rotsen klimmen, schelpen en zeediertjes bekijken met een gids die heel veel te vertellen heeft en een frisse duik in de zee. Totaal uitgeput keren we terug en vermaken ons gastgezin met onze waswijze: gewoon een flinke emmer water over jezelf leegkiepen. Misschien hadden we toch in de ton moeten gaan zitten die ze binnen klaargezet hadden.?
Zondagmiddag nog een drankje aan de boulevard in Puerto Lopez en vervolgens
de nachtbus terug naar huis. Een fantastische ervaring!

0 Comments:

Post a Comment

<< Home